از وقتی فهمیدم بعضی از رفتار های خودم چه‌قدر فیک و "دور از من" ان، و بعضی حرفام چه‌قدر پرت و بی‌حسابن یا چیزی که می‌خوام بگم نیستن، و از وقتی فهمیدم من هم بعضی نت‌ها رو اشتباه می‌خونم، من هم بعضی وقتا نمی‌فهمم، و من هم شبیه فیدی که تو فضای مجازی از خودم منتشر می‌کنم نیستم، خیلی کمتر از آدم‌ها بدم اومد؛ خیلی کمتر محکوم کردم، و خیلی بیشتر درک کردم!
و الان دیگه به این راحتیا راجع به کسی تو ذهنم نمی‌گم: "!not my type"
و از کسی متنفر نیستم! حتی حدودن می‌شه گفت بدم هم نمیاد! و تو هر آدم جدیدی که می‌بینم دنبال چیزای خوبم! [دوست داشتم انقد کلیشه‌ای نمی‌شد حرفام، ولی خب اینم یکی از مصداق های دو مورد اول!:(]
خلاصه به قول آقا جیمز بِی که این حرفارو آورد تو مغز کوچیک من،
The world will turn and we'll grow, we'll learn how to be
To be incomplete
درباره این سایت